داستان ضرب المثل شتر درخواب بیند پنبه دانه

داستان ضرب المثل شتر درخواب بیند پنبه دانه

این ضرب المثال را به افراد خیال پرور وتن پرور بکار می برندکه همیشه در ناز هزاران رویا می سازند که اکثر مواقع در حال رویا پردازی هستند که اگر چشم باز کنند دیگر تمام می شود و دوباره به ساختن مسالک دیگر می شود .

اما درباره این ضرب المثال چنین آمده :

فردی دو کوزه شیری از ده برای فروش به شهر می برد در بین راه جهت رفع خستگی گوزه ها را جلو یش به زمین می گذارد وبه درختی تکیه می دهد وکم کم به خیالات رفته که اگر شیر ها را خوب بخرند می تواند بار دیگر چهار کوزه بیاورد و چهار را هشت و آنها را تبدیل به روغن نموده واگر زیاد تر بیاورد ومرکز فروش داشته باشد ، حجره ی تجارت باز کند وکار بارش بالا گرفته تا آنجا که امین التجار شود ، به سراغ دختر حاکم می رود وروزی بااو گفت وگویش شده چنانم لگد به او می نوازد که نقش زمینش می سازد که در این هنگام همان لگد را به کوزه هارا می کوبد !!!

***************

روایت دوم

شتر در خواب بیند پنبه دانه

گهی لپ لپ خورد گه دانه دانه

ولی گاها به طور اتفاقی

خورد تیر شتر اندر نشانه!

نمونش کم نبوده تا به امروز

زنم اکنون مثالی زاهدانه

که جمعی کودن و ابله به جایی

کنون بر تخت شاهان حاکمانه

که چرخی را که گردد راست هر روز

همی برعکس گرداند زمانه

که می گردند ان زاهد نما ها

با مینا ها و گاهی با سمانه!

که مردم را که خود اصل نظامند

نهند انرا کناری دوستانه!

کنون تعبیر گشت ان خواب اشتر

که اکنون می خورد از پول خانه!

«شتر درخواب بیند پنبه دانه»

شــب عـــیــد از فـــشــارِ خــــرجِ خــانـــه

شـــــدم دیـــــوانــــه از دســـــتِ زمــــانـه

کــــه نـــاگــــه شـــد روانــــه از خـــزانــه

دوصـــد چــنــدان ز خــــرجــم، بی بهانــه

«شتر د رخواب بیند پنبه دانه»

نـــــوازیــــدم ز شــا دی ،ســا زِخــــود را

زد م چـــهــــچــه زد ل،آوازِ خـــــــــود را

کـــه «یــــارانــه»بـــه بـــا لِ نا ز خــود را

ســبُــک اَنـــداخــت د رد سـتـم شــبـــانــــه

«شتر د رخوا ب بیند پنبه دانه»

ز خـــوشـــحـــا لـی یــهـــو از جـا پـریــد م

کـــلــنگی خــانــه ای،اَ ر زان خـــریـــــد م

خــــود م را صـــا حــبِ یـــک خــانه دیـد م

رســیـد از «بــا نک مَسکن» پــو لِ خـا نــه

«شتر د رخوا ب بیند پنبه دانه»

لَـــمـیــد م یــک دو سـاعــت رویِ قــــا لــی

گـــــرفــتــم از «لـِسـا ن ا لــغــیــب» فـا لـی

شــد م از بــخـــتِ خــود حــــا لی بــه حـا لی

سُــرود م هـمــچــو«حــــافـــظ» شا عـــرانه

«شتر د ر خوا ب بیند پنبه دانه»

پـس از آن با د و جـیــبِ پـُر زِ خــا لی

گـــرفـــتـــم وا مکی از آن حـــوالـی

کـه تا شــا یـد بــه دست آورده مـا لی

گـدا یی گــفـت بــا من ایــن فـــسـا نـه

«شتر د ر خوا ب بیند پنبه دانه»

وفـــــــــردا نــا گـها ن از راهِ د وری

د وتـا مـــردِ خـبـیـث ولَـــنــدَ هــو ری

نوشِ جا ن کـرد م از آن هـا چه جوری

فــرا ریـــد م از آنهـا چــــو ن ســما نه

«شتر د ر خوا ب بیند پنبه دانه»

سـپس خــــود را د رونِ خـا نـه دیـد م

فــــضــا را خُـرده ای بــیــگـانـه دید م

بــچـــه بـــا رَم هــمـه دیـوا نه د یـد م

کـشــیــد از مَــغــزِ مـن آ تــش زبـا نه

«شتر د رخوا ب بیند پنبه دانه»

شـــــود گــــاهـی زگــــرمـــا کـلّـه ام گـرم

زَنَـم پُـشــتَک بــه دِ رَّ م جـــامـــۀ چَــــرم

چــو رُســتــم کــــوهِ سـنگی را کـنـم نــرم

بـــــدونِ اعــــتــرا ض و حـــرف وچـانـــه

«شُتُر د ر خوا ب بیند پنبه دانه»

شِـتــا بـا ن نـیـمه شـــب د رپیچِ بـــُلــوار

پِـــــرا یــــد م را بکــوبــیــد م بـه دیــــوار

چـــــو گــــردیـــد م لَـت و پـا رو بـدهکـا ر

ز«بـــیــمــه»شــــد تـــــمـــا مِ آن روانــه

«شُتُر د ر خوا ب بیند پنبه دانه»

سَـحَـر گه هــمــسـر م بـا تـخـته ای سخـت

بــفـــــرقــــم زد کـه ای بَــر گـشــته از بخـت

چـــــرا؟چــــون بــچـه هــا ،افـتـا د ی از تخت

وآن هــــم رویِ تـــــیـــــغِ تـــــیـــــزِ شـــانــه

«شُتُر د ر خوا ب بیند پنبه دانه»

هوشنگ شاهنده

خیالات شبهای دراز زمستان

شبی در خواب دیدم محرمانه

عروس تازه آوردم به خانه

بریدم رخت دامادی شبانه

چنین می گفت رقاص زنانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

گداها را همه مسرور دیدم

شکم ها را همه معمور دیدم

به فصل عید جشن و سور دیدم

زدم فی الفور طبل شادیانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

بدیدم قطع گردیده صداها

لباس تازه پوشیده گداها

بدوش جمله از اطلس رداها

همه با طمطراق خسروانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

ز حلویات رنگارنگ شیرین

ز سوهان قم و سوقات نائین

از آن نان برنجیهای قزوین

بیامد از برایم بار خانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

بحلوا مسقطی می گفت پشمک

بزن بر راحت الحلقوم چشمک

بایشان باغلوا گفتا بخشمک

بود چشمک ز اطوار زنانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

بدیدم اغنیا کرده حمایت

ز کوران و شلان کرده رعایت

بیادم آمد آندم این حکایت

که جنت می دهد حق با بهانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

بچیدم هفت سین اندر شبستان

سماق و سنجد و سیب و سپستان

سپند و سیر و سبزی های بستان

زدم بر ریش خود از ذوق شانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

صلات ظهر می رفتم منزل خان

بدیدم سفره چی میگسترد خوان

به روی میز نعتمهای الوان

گروهی جمع در آن آستانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

ز اقسام خورش در سفره چیده

خورشها را همه ناظر چشیده

قدح با آب لیمو صف کشیده

مثال گفتگوی شاعرانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

یکی شامی باستعجال می خورد

یکی کو کو بعیش و حال می خورد

یکی با کارد و با چنگال می خورد

یکی هی لقمه می زد تاجرانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

بپای جوجه ماهی بوس میزد

فسنجان از شعف ناقوس می زد

ترک فریاد یا قدوس می زد

شده روغن ز اطرافش روانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

کته چون دامن دشت نهاوند

چلو طعنه زده بر کوه الوند

پلو چون قله کوه دماوند

نموده مرغ در وی آشیانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

بدل گفتم عجب کشکی خریدم

عجب بهر فقیران سفره چیدم

عجب خیری از این مشروطه دیدم

عجب تقسیم شد وجه اعانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

چرا خوابیده ی فصل بهار است

آلاله شعله ور در کوهسار است

بنفشه جلوه گر در جویبار است

نمیدانم خبر داری تو یا نه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

نه ادراک و نه استعداد داریم

نه مشروطه نه استبداد داریم

فقط در بیستون فرهاد داریم

ز شیرین نیست نامی در میانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

همیشه تشنه نهر آب بیند

گرسنه نان سنگک خواب بیند

برهنه خرقه ی سنجاب بیند

مقصر خواب بیند تازیانه

شتر در خواب بیند پنبه دانه

گهی قپ قپ خورد گه دانه دانه

آورده اند که کارمندی بهر کاری فوری به کارفور شد. بادی به غبغب ودستی درگاری چون گردونه ای به چرخش در آمد میان اجناس.تا چشم بر هم زدی برجی بساخت در گاری که از کجی به برج پیزا دهن کجی نمودی واز سنگینی به برج ایفل فخر بفروختی چنان قامت بر افراشتی که برج میلاد به نزدش چون مدادی تراشیده می نمود اندر دست کودکی بازیگوش. خلاصه کودکانش دم غنیمت شمرده و آن چه آرزو داشتند از گیم ها و بازیچه ها و حاجیه خانم نیز از دیگ ودیگچه ها بر چرخ دستی جمع نمودی.انواع اطعمه و اشربه در زیر بار عطور والبسه به فریاد درآمدند.باری ،به پیش رفته ودر صف حساب همی ایستادند چون جمله ی اجناس در کیسه نهادند کارتی از جیب برآورد ودر دم صورت حساب بپرداخت.اهل و عیال شاد و بی خیال بر ماشین سوار شدندی سویچ بچرخاندی وچنان گاز بداد که گویی رعد در آسمان افتاد. گردن برافراخت ودر جاده همی تاخت که ناگاه در برابر خویش خودرو هامری دید که چون تانک بغرید وتا به خویشتن آید بر سپرش بکوبید واز هوش برفت.چون دیده گشود خویشتن در رختخواب یافت غرق عرق وپوم – تاک قلبش با تیک – تاک ساعت بیامیخت و چون چشم بمالید فریاد برآورد: ز جا خیز بیچاره،که دیر شده اداره. آخر برج است وبرج قرضهایت به ثریا سر بساید.کارت تهی از مایه در گوشه ی جیب افتاده 

منابع بیشتر